Müminlerin annesi Âîşe´nin azatllı cariyesi idi. Rasûlüllah´a (S.A.V) hizmette bulunurdu.

Ensarh bir kadın müminlerin annesi Âîşe´ye geldi. Leylâ da ora­daydı. O kadın Hz. Âîşe´ye :

? Kızım ağır bir hastalığa tutuldu. Saçları dökülüyor. Saçlarını tarayamıyorum. Şu anda da gelin olmak üzere. Taraymcaya kadar sa­çma saç ekleyebilir miyim? dedi.

Hz. Âîşe fr. anhâ):

? Rasûlüllah (S.A.V) gelinceye kadar bekle, dedi. Peygamber [S.A.V) gelince ona :

? Hayır, Allah saçına saç ekleyen ve ekleten (peruk takmak is­teyen), dövme yapan ve dövme yaptıran kadına lanet etsin, diye ce­vap verdi.

Bir gün Leylâ Rasûlüllah´a (S.A.V) şöyle dedi:

? Ya Rasûlellah! Sen heladan çıkıyorsun, arkandan ben giriyo­rum. Hiç bir şey göremiyorum. Sadece misk kokusu buluyorum.

Peygamber (S.A.V):

? Biz peygamberlerin bedenleri cennet halkınm ruhları üzerine bina edilmiştir. Bizden toprağın yuttuğu pis kokulu şeyler çıkmaz, bu­yurdu.

Bu hadisi ondan Ebu Abdillah el-Medenî rivayet etmiştir. [1]



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Abdulaziz eş-Şennavi, Sahabe Hayatından Tablolar (Hanım Sahabiler), Uysal Kitabevi: 395.