Namaz, Allah’a itaattir, boyun eğmektir, Onunla birlikte olmak, Ona yalvarmak, Ona derdini arzetmektir. Namaz, insanın Allah’a olan imanını, bağlılığını, sevgisini arttırır.




 




Namazı terk etmek ise, Allah’a isyandır, Ondan uzaklaşmak, Ona sırt çevirmek, Ondan kopmaktır. Namaz kılmamak, insanın imanını zayıflaştırır, dinî duyarlılığını azaltır, günahlara karşı daha istekli ve korumasız hâle getirir.




 




Çünkü, her bir günah içinde küfre giden bir yol vardır. Günah işleyen bir insan, onun azabını düşününce rahatsız olur. Vicdanı sızlar. Azabın ve hesabın olmamasını arzu eder. Biraz ileri giderse, meleklerin ve Allah’ın varlığından bile rahatsız olabilir. İşte bu yüzden her bir günah insanı küfre yaklaştırır. Çare, hemen istiğfar etmek ve Allah’a sığınıp namaza dört elle sarılmaktır.




 




Peygamber Efendimiz (a.s.m.), namazı terk etmenin kişiyi yuvarlayacağı korkunç noktaya işaret etmek için, “Kişi ile şirk ve küfür arasında namazın terki vardır” (Müslim, İman: 134, Tirmizi, İman: 9) buyurmuştur. Bu hadis, müthiş bir tehlikeye işaret etmekte, namazdan uzak kalmanın nasıl sonsuz bir ıztıraba sebep olacağını göstermektedir.




 




Dikkat edin kardeşlerim! Namaz, sizi şirk ve küfürden, yani Allah’a ortak koşmaktan ve Onu inkâr etmekten korur. Ancak onu terk ederseniz, şirke ve küfre yaklaşmış olursunuz. Çünkü, namazı terk etmenin bir adım ötesi, şirk ve küfürdür.




 




Şirk ve küfür ise, Rabbimizin kesinlikle affetmeyeceği bir günahtır; Allah’ın rızasını kazanmaya ve Cennete girmeye engeldir. Şirk ve küfrün neticesi, ebedî Cehenemdir.




 




Belki beş vakit namazınızı hiç kılmıyorsunuz. Nefsinizi sorgulayın, kendinize gelin. Namazsızlık sizi nereye götürüyor, uyanın, hemen namaza başlayın. Elbette kâfirlere benzemek istemezsiniz. Ama, namazı terk eden onlara benzemiş oluyor.




 




Eğer namazınızı kılıyor, ama ara sıra kaçırıyorsanız, yine sarsılın, yine hiçbir vakti kaçırmamak için plânlar yapın, gayrete girin.




 




Tedbirinizi şimdiden alın. Ölüm vakti gelip çattığında ya da bu imtihanı kaybettiğiniz zaman hiçbir pişmanlık fayda vermez.




 




Bakın namazı terk edenlerin âkıbeti Kur’an’da nasıl belirtiliyor:




“Sonra arkalarından öyle kötü bir nesil geldi ki, namazı bıraktılar, şehvetlerine uydular. İşte bunlar da azgınlıklarının cezasına uğrayacaklardır.” (Meryem: 59)