596. Allahü Teâlâ’ya rıza ile ibâdet et, buna güç yetiremiyorsan kerih olanlara sabırda da büyük hayır vardır. (İhya C.4 S.129)


597. Sabır, imanın yarısıdır. (İhya C.1 S. 643)


598. Allah’ım! Senden dünya musibetlerini bana ko-laylaştıran bir yakın isterim. (İhya C.4 S.136)


599. Sabırla kurtuluş beklemek, ibâdettir. (İhya C.4 S.137)


600. Bir mümine felâket gelince “Allah’tan geldik yine Ona gideceğiz” der ve “Allah’ım bu felâketten dolayı beni mükâfâtlandır ve bana bundan hayırlısını ihsan et” derse, Allahü Teâlâ mutlaka istediğini verir. (İhya C.4 S.137)


601. Göz yaşı bir acıma neticesidir. Allahü Teâlâ kulla-rından merhametli olanlara rahmet eder. (İhya C.4 S.140)


602. Allahü Teâlâ boş duran gence buğzeder. (İhya C.4 S.142)


603. Bu dini zorlaştırmayın. Dini zorlaştırmak isteyene din galebe çalar. (İhya C.4 S.151)


604. Allahü Teâlâ senin hakkında hükmettiği hiçbir şeyde O’nu töhmete kalkma! (İhya C.4 S.237)


605. Allahü Teâlâ kime hayır dilerse, ona musîbet ve-rir. (İhya C.4 S.239)


606. Serveti kaybolmayan, vücûdu hastalanmayan kul-da hayır yoktur. Allahü Teâlâ bir kulu severse ona belâ verir, belâ verdiğine de sabretmeyi öğretir. (İhya C.4 S.240)


607. Kişinin Allah yanında bir derecesi olur. O derece-ye uğradığı belâlar sâyesinde ulaşır. (İhya C.4 S.240)


608. Allahü Teâlâ bir kuluna hayır murat ederse, işle-diği günâhların cezâsını dünyada iken çektirir. (İhya C.4 S.243)


609. Allah’tan âfiyet isteyin. Zira -Yakin hâriç- hiç kimseye âfiyetten üstün bir şey verilmemiştir. (İhya C.4 S.245)


610. Allah’ım bana verdiğin âfiyet, benim için daha sevimlidir. (İhya C.4 S.246)


611. Zamanınızda, şikâyetinize sebep olanlar, amelle-rinizin bozukluğundandır. (İhya C.4 S.99)


612. Cennet, güçlük ve zorluklarla. Cehennem de şeh-vetlerle kuşatılmıştır. (İhya C.4 S.105)


613. Amellerin en makbulü, insanların güçlükle yaptık-larıdır. (İhya C.4 S.117)


614. Sabır bir insan farz edilse, keremli bir kimse olur-du. Allahü Teâlâ sabredenleri sever. (İhya C.4 S.118)


615. Allahü Teâlâ kulunu severse belâ verir; sabrederse onu korur, razı olursa Allah da onu tercih eder. (İhya C.4 S.520)