267. İrtihâlimden sonra beni ziyâret eden, sağlığımda ziyâret etmiş gibidir. (İhya C. 1 S. 737)


268. Hali müsâit olup da beni ziyâret etmeyen, bana eziyet etmiştir. (İhya C. 1 S. 737)


269. Yalnız beni ziyâret maksadıyla gelenler, Allahü Teâlâ’nın izniyle şefâatımı hak etmişlerdir. (İhya C. 1 S. 697)


270. Kabrimle minberim arası cennet bahçelerinden bir bahçedir. Minberim havuzumun üzerindedir. (İhya C.1 S.742)


271. Evinden çıkıp Kuba’ya giden ve orada iki rekat namaz kılan bir umre yapmış sevabı alır. (İhya C.1 S.743)


272. Medine’nin darlık ve sıkıntısına katlanana kıyâ-met günü şefâatçı olurum. (İhya C.1 S.743)


273. Gücü yeten ölünceye kadar Medine’de kalsın. Kim Medine’de ölürse kıyâmet günü ona şefâatçı veya şâhit olurum. (İhya C.1 S.743)


274. Resûlüllah S.A.V. medene-i Münevvere’yi gördü-ğünde: “Allah’ım! Bizi buraya yerleştir ve bize hayırlı rızıklar ihsan buyur” diye niyaz etmiştir. (İhya C.1 S.744)