Bunlar çoğunlukla Kitâbu´z-Zuafa ismini taşıyan kitaplarda cemedilmiştir. Buhârî, Nesâî, Muhammed İbnu Amr el-Ukeylî (322/933) Ebu´l-Ferec Ab-durrahmân İbnu Ali el-Cevzî (597/ 1200), Hasan İbnu Muhammed es-San´ânî, İbnu Hibbân, Dârakutnî, Hâkim, Alaeddin el-Mardinî, vs.´nin Kitâbu´z-Zuafâ´larını İbnu Adiy´in el-Kâmil fi Marifeti´z-Zu´afâ´sı İbnu´r-Rumiyye diye meşhur Ebu´l-Abbas Ahmed İbnu Muhammed el-İşbilî´nin (637/1239) buna yaptığı zeyl -ki el-Hâtil diye adlanır-, bu sınıfa giren kitaplardır.

İbnu Hacer bütün bu kitaplarda geçen zayıf râvileri başka kitaplardakilerle zenginleştirerek Lisânu´l-Mizan, Takvîmu´l-Lisan, Tahrîru´l-Mîzân gibi eserlerde topluca tanıtma yoluna gitmiştir.[275]