Üstad Mehmed Fehmi Efendi´den Dervişliği Anlatan Bir Şiir

Dervişim diyen insanı nittin!

Dervişim diyerek sakal uzatır,
Müminlerin ayağına ip takmayı gözetir,
Böyle işler münafığa sezadır,
Dervişim diyen insanı nittin.

Derviş oldum diye gelir el tutar,
Lafını bilemez pisliğe batar,
Seherde kalkamaz leş gibi yatar,
Dervişim diyen insanı nittin.

Kur´an-ı sevene derviş taş atmaz,
Dostu bırakıpta fışkıda yatmaz,
Hakikat ilmine inanman yetmez,
Dervişim diyen insanı nittin.

Biliyom diyerek kafa tutarsın,
Müminlere taş komayıp atarsın,
Kabirinde imansızca yatarsın,
Dervişim diyen insanı nittin.

Şeytanın çağırdığı Hacı çok imiş,
Söylemeden buna çare yok imiş,
Şeyhin defterinde ismi yok imiş,
Dervişim diyen insanı nittin.

Bundan sonra müracaata varayım,
Kıymetin bilene elim vereyim,
Bu işlere ağlayarak durayım,
Dervişim diyen insanı nittin.

Bundan sonra Fehmi dervişleri seçecek,
Böylesinden uzak uzak kaçacak,
Bir fincan zehir olsa içecek,
Dervişim diyen insanı nittin.