Isam b. Yusuf, Halem el-Esam?in meclisine gelip, ona bir hususta itiraz etmek ister ve Hatem?e:

?Ya Eba Abdurrahman! Sen namazı nasıl kılıyorsun?? diye sorar.

Hatem, yüzünü Isam?a çevirerek şöyle cevap verir:

?Namaz vakti geldiği zaman kalkıp bir zahiri abdest ve bir de batıni abdest alırım.?

Bunun üzerine Isam:

?Batıni abdest nasıl alınır?? der. Her iki abdesti izah etmek üzere Hatem şöyle konuşur:

?Zahiri abdesti, yıkanması gereken azaları su ile yıkamakla alırım. Batıni abdestte ise azalarımı yedi şeyle yıkarım. Tevbe etmek, pişman olmak, dünya sevgisini terk etmek, insanların medh ü senasını terk etmek, riyaseti terk etmek, kin ve hasedi terk etmekle. Böylece abdest aldıktan sonra mescide giderim. Tüm azalarımla kıbleye yönelirim. Kabe?yi görürüm. Ümitle korku arasında namaza dururum. Namazda iken Allah?ın beni gördüğünü, sağımda cennetin, solumda cehennemin, arkamda ölüm meleğinin, bulunduğunu görürüm. Kendimi sanki sırat köprüsüne ayağımı basmış sanarak, bu kıldığım namaz son namazdır derim. Sonra niyet edip tekbir alırım. Tefekkürle okurum, tevazu ile rüku eder, içten ağlayıp niyaz etmekle secde ederim. Ümitle oturup duaları okur, ihlasla selam veririm. İşte benim otuz seneden beri kıldığım namaz böyledir.?

Bunları içtenlikle dinleyen Isam, ağlayarak şöyle der:

?Bu öyle bir şeydir ki, bunu senden başkası yapamaz.?